Indeks
Najstarsze rządzi, średnie negocjuje, najmłodsze opiera się na pozostałych. Miejsce, jakie zajmujesz w rodzeństwie, determinuje twój sposób traktowania ludzi. Dlatego, jeśli chcesz stworzyć dobry związek, w którym będziesz w stanie naprawdę się dogadać, szukaj podobnych do siebie.
Niektórzy psychologowie twierdzą, że najlepiej dobrane pary to te, w których obie strony w dzieciństwie zajmowały tę samą pozycję w rodzeństwie. Według tej hipotezy, świetną parą będzie dwójka najstarszego rodzeństwa, ale już "starszy brat" i "młodsza siostra" będą mieć problemy z rozwiązywaniem konfliktów.
Skąd się wzięło
Często zakładamy odwrotnie. Kiedy spotykasz faceta i na kolejnej randce dowiadujesz się, że jako nastolatek opiekował się swoją młodszą siostrzyczką, jesteś w siódmym niebie. A więc i ciebie otoczy męskim ramieniem! Sama jesteś młodszą siostrą i zawsze marzyłaś, żeby twój brat, zamiast się z ciebie wyśmiewać, bronił cię przed kolegami. Jednak to wcale nie znaczy, że taki starszy brat w postaci partnera cię uszczęśliwi. Może być wręcz przeciwnie. Przenoszenie ról z dzieciństwa na relację z bliską osobą może bardzo szybko stać się destrukcyjne.
Osoby o tej samej pozycji w rodzeństwie mają podobne doświadczenia. Nauczyły się podobnych zachowań. Podobnie traktują innych ludzi. W podobny sposób rozwiązują konflikty. Dzięki temu często mają wrażenie, że znają się od dawna.
- Kiedy poznałam Mateusza, nie mogłam zrozumieć, dlaczego mimo tak różnych zainteresowań potrafimy gadać godzinami - zwierza się Hanka. - I jak to się dzieje, że pochodząc z zupełnie różnych środowisk, śmiejemy się dokładnie z tych samych rzeczy. Wkrótce okazało się, że oboje urodziliśmy się jako ostatni w wielodzietnych rodzinach. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że dookoła jest mnóstwo ludzi. I do tego, że jeśli czegoś chcemy, musimy o to walczyć, ale raczej fortelem, niż przemocą. Od czterech lat jesteśmy małżeństwem i ciągle świetnie się ze sobą bawimy.
Siła przyzwyczajenia
- Byłam raz z chłopakiem, który strasznie mnie wzruszał opowieściami o tym, jak starsze siostry go gnębiły w dzieciństwie. Ja sama prawie wychowałam czwórkę młodszego rodzeństwa - opowiada Mania. - Czuliśmy, że jesteśmy idealnie dopasowani, bo zaspokajamy swoje potrzeby. Ale dość szybko okazało się, że poza ustalonymi rolami: ja opiekunka, on biedny miś - nie mamy sobie nic do zaoferowania.
Niektórzy psychologowie twierdzą, że najlepiej dobrane pary to te, w których obie strony w dzieciństwie zajmowały tę samą pozycję w rodzeństwie. Według tej hipotezy, świetną parą będzie dwójka najstarszego rodzeństwa, ale już "starszy brat" i "młodsza siostra" będą mieć problemy z rozwiązywaniem konfliktów.
Skąd się wzięło
Często zakładamy odwrotnie. Kiedy spotykasz faceta i na kolejnej randce dowiadujesz się, że jako nastolatek opiekował się swoją młodszą siostrzyczką, jesteś w siódmym niebie. A więc i ciebie otoczy męskim ramieniem! Sama jesteś młodszą siostrą i zawsze marzyłaś, żeby twój brat, zamiast się z ciebie wyśmiewać, bronił cię przed kolegami. Jednak to wcale nie znaczy, że taki starszy brat w postaci partnera cię uszczęśliwi. Może być wręcz przeciwnie. Przenoszenie ról z dzieciństwa na relację z bliską osobą może bardzo szybko stać się destrukcyjne.
Osoby o tej samej pozycji w rodzeństwie mają podobne doświadczenia. Nauczyły się podobnych zachowań. Podobnie traktują innych ludzi. W podobny sposób rozwiązują konflikty. Dzięki temu często mają wrażenie, że znają się od dawna.
- Kiedy poznałam Mateusza, nie mogłam zrozumieć, dlaczego mimo tak różnych zainteresowań potrafimy gadać godzinami - zwierza się Hanka. - I jak to się dzieje, że pochodząc z zupełnie różnych środowisk, śmiejemy się dokładnie z tych samych rzeczy. Wkrótce okazało się, że oboje urodziliśmy się jako ostatni w wielodzietnych rodzinach. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że dookoła jest mnóstwo ludzi. I do tego, że jeśli czegoś chcemy, musimy o to walczyć, ale raczej fortelem, niż przemocą. Od czterech lat jesteśmy małżeństwem i ciągle świetnie się ze sobą bawimy.
Siła przyzwyczajenia
- Byłam raz z chłopakiem, który strasznie mnie wzruszał opowieściami o tym, jak starsze siostry go gnębiły w dzieciństwie. Ja sama prawie wychowałam czwórkę młodszego rodzeństwa - opowiada Mania. - Czuliśmy, że jesteśmy idealnie dopasowani, bo zaspokajamy swoje potrzeby. Ale dość szybko okazało się, że poza ustalonymi rolami: ja opiekunka, on biedny miś - nie mamy sobie nic do zaoferowania.